Een hersteltraject van maanden is het inmiddels, maar de stressfractuur in mijn voet wil nog steeds niet herstellen. Doordat de diagnose lang op zich liet wachten heb ik in april en mei wekenlang met een stressfractuur in mijn voet rondgelopen. Maar zelfs nu ik sinds halverwege juni met een afneembare gipsvoet mijn voet veel minder belast en ook voorzichtig doe met alternatief trainen, is er nog nauwelijks verbetering merkbaar. Ik voel in het dagelijks leven nog steeds pijn en met een nieuwe CT-scan werd bevestigd dat de fractuur niet verbeterd is. 

Bij overleg in het ziekenhuis waren de artsen het met mij eens dat er iets anders moet gebeuren om het herstel in gang te zetten. We weten niet wat er wel zal helpen, maar duidelijk is dat wat er tot nu toe gedaan is in ieder geval niet het juiste was. Omdat de fractuur vrij klein is en op een lastige plek zit is opereren volgens de artsen (op dit moment) geen optie. De enige andere optie die overblijft is dan om mijn voet, enkel en onderbeen volledig in het gips te zetten waardoor er helemaal geen beweging meer mogelijk is. Daar heb ik dan ook voor gekozen en dat betekent dat ik voor minimaal zes weken met een blauw gevaarte om mijn onderbeen zal rondlopen.

Ook deze behandeling geeft helaas geen garantie op herstel, maar op dit moment lijkt dit de grootste kans op verbetering te bieden. Het is dus afwachten op hoe ik over zes weken uit het gips stap. Ik probeer zoveel mogelijk rust in mijn hoofd te bewaren en er op te vertrouwen dat mijn lichaam na deze blessureperiode nog steeds weet hoe het een snelle 800 meter moet lopen (en het liefst nog sneller dan de afgelopen jaren). Makkelijk zal dat niet worden, maar ik doe mijn best. Misschien dat ik de tijd die ik nu over heb omdat trainen er bijna niet inzit ook wel een beetje ga benutten om me voorzichtig te oriënteren op andere sporten waarbij het os naviculare gewricht iets minder van belang is ;).

Meer blogs lezen?

Ontdek het laatste nieuws.