Seizoensopening in Apeldoorn

Afgelopen zaterdag stond ik voor het eerst sinds een aantal weken weer aan de start van een wedstrijd. Na een hele goede trainingsperiode met onder andere een trainingsstage in Kenia is het altijd spannend waar de trainingen in resulteren in een wedstrijd. Toch zorgden de goede trainingen er wel voor dat ik met veel vertrouwen aan de start van de 800 meter stond. In de eerste 600 meter leek dit vertrouwen terecht, ik liep namelijk prachtige rondetijden in een relatief ontspannen pas. Waar ik bij het horen van de bel nog dacht aan versnellen, bleek die gedachte tien meter later ineens een eeuwigheid geleden. Ik liep tegen een 'muur van verzuring' op en viel van het ene op het andere moment stil. In eerste instantie wist ik zelfs even niet meer hoe ik mijn ene been voor mijn andere moest zetten. Gelukkig wist ik me weer enigszins te herpakken, maar mijn tempo en ontspannen pas waren verdwenen. In de laatste ronde verloor ik dan ook veel tijd waardoor ik finishte in een tijd van 1:51.46 min. Deze tijd is zeker niet slecht, het is al sneller dan de tijd waar ik vorig jaar het indoorseizoen mee eindigde, maar ik wilde (en wil nog steeds) veel harder. De uitdaging voor de komende weken is dan ook de 'muur van verzuring' op een of andere manier te omzeilen of er gewoon dwars doorheen te lopen. Mijn indoorseizoen gaat komend weekend verder in Luxemburg. Hopelijk zet ik daar al de eerste stap in het verslaan van de muur.