Afgelopen zaterdag finishte ik als achtste op de 800m bij de Gouden Spike in een tijd van 1:51.65 min. Uit de titel van dit verhaal kan je het misschien al een beetje opmaken, mijn gevoel na deze wedstrijd was 'mwoah'. Na mijn toch wel goede prestatie van twee weken geleden geloofde ik er in dat een PR mogelijk was. Met die gedachte ben ik deze wedstrijd dan ook in gaan. Al snel werd echter duidelijk dat dat op dit moment (nog) te hoog gegrepen is. 

Ik deed precies wat ik van plan was en mijn race was ook helemaal niet slecht. Toch hoopte ik op meer. Twee weken geleden verbaasde ik mezelf door in mijn tweede wedstrijd na anderhalf jaar blessureleed alweer 1:51.16 min. te lopen. Voor die wedstrijd had ik totaal geen verwachtingen en was ik al blij dat ik überhaupt weer wedstrijden kon lopen, na die wedstrijd begon ik te geloven dat een PR mogelijk was. 

Misschien was dat wel hopen op een klein wonder. Ik heb het geprobeerd, maar op dit moment ben ik simpelweg nog (net) niet op dat niveau. Ik realiseer me ook dat het ten opzichte van twee maanden geleden al een enorme stap voorwaarts is dat ik in de positie zit om me te druk te maken over een prestatie op de 800m. Bij deze herinner ik mezelf er dan ook even aan dat het dit jaar 'slechts' het doel was om een paar wedstrijden te lopen in voorbereiding op volgend jaar. Misschien kan je dus zelfs wel stellen dat ik voorloop op schema.